Tijd voor een andere route
Vaak dreigen gemeentelijke begrotingen in het Brussels gewest in het rood te gaan, maar de schepenen van Financiën oogsten op het einde van het boekjaar steevast applaus op de meerderheidsbanken. Hun voorstellen zijn namelijk in evenwicht. Hoe spelen ze dat klaar?
Gemeentes schuiven factuur door
Bedrijfsleiders kennen de fiscale kunstgrepen maar al te goed, want zij betalen een groot deel van de factuur – vooral via de onroerende voorheffing. Ondernemer-eigenaars zijn de vaste melkkoe, maar evengoed ondernemer- huurders die de rekening krijgen doorgeschoven van de gebouweigenaars.
Vandaag liggen de gemiddelde opcentiemen in het Brussels gewest drie keer hoger dan in de (Vlaamse) rand. Het resultaat? Steeds meer bedrijven kiezen als investeringslocatie voor de randgemeentes. Na een stadsvlucht wordt het Brussels gewest zo ook geconfronteerd met een jobvlucht.
De gemiddelde opcentiemen op onroerende voorheffing in het Vlaamse gewest (314 gemeentes) bedragen 897. In Brussel (19 gemeentes) bedragen de gemiddelde opcentiemen liefst 3.272 – een veelvoud. Belangrijk: dit zijn gemiddeldes. In sommige Brusselse postcodes moeten ondernemers nog veel meer ophoesten. Nochtans zijn de economische diensten waarvan ze genieten, veelal op gewestniveau, dezelfde.
Lokale autonomie is (te) makkelijk excuus
Bovenstaande trend is des te jammer omdat de gewestregering grote stappen zette tijdens de voorbije legislaturen. Het Brussels gewest heeft bijvoorbeeld de omstreden pc-taks of de onroerende voorheffing op materieel & outillage afgeschaft.
Alleen worden die inspanningen op gewestniveau tenietgedaan door de veel snellere stijging van nieuwe gemeentelijke taksen. Denk daarbij niet alleen aan de gemeentelijke opcentiemen voor onroerende voorheffing, maar ook aan bureautaksen en taksen op parkeerplaatsen.
Zo is er onder de waterlijn een gevaarlijke verschuiving aan de gang in het economische weefsel van onze hoofdstad. De jobs die verdwijnen uit Brussel zijn immers vaak jobs met een hoge toegevoegde waarde, die voor heel wat indirecte jobcreatie zorgen. En terwijl de Brusselse jobs verdwijnen in de ondoorzichtige taksjungle, kijkt de boswachter, het Brussels gewest, passief toe. Hij verstopt zich achter het net van de zogenaamde lokale autonomie.
Roadmap naar duurzame welvaart
#1 Maak komaf met de versnippering
Een gezamenlijk, geharmoniseerd en stabiel fiscaal beleid is belangrijk voor de ontwikkeling en het behoud van de economische activiteiten, en noodzakelijk om het vertrouwen in de Brusselse overheden te herstellen.
Agoria vraagt om het huidige versnipperde fiscale landschap te vervangen. Het is niet logisch dat bedrijven naargelang hun vestigingsplaats en postcode andere taksen en een verschillende onroerende voorheffing betalen. In de plaats moet een transparant systeem komen dat bedrijven toelaat om op voorhand hun belastinguitgaven te begroten.
#2 Stuur de gemeentes bij wanneer nodig
Het Brussels gewest kan op grond van haar voogdijbevoegdheid (en compensatiefonds) de gemeentes die de fiscale druk te hard laten stijgen – en zo de economie schaden – bijsturen door een vermindering van hun dotatie. Agoria roept het gewest op om hierin een veel actievere rol te spelen.
#3 Verminder de bedrijfsbelastingen tot (minstens) het niveau van de Vlaamse en Waalse rand
Technology for a better world
Competitieve bedrijven zijn cruciaal voor de creatie van onze welvaart. Daar hoort ook een ondersteunend en faciliterend fiscaal kader bij. Als we de ambitie van continue welvaartscreatie uit onze duurzaamheidsstrategie willen realiseren, dan moeten alle omgevingsfactoren gunstig zijn.